{ "@context" : "https://schema.org", "@type" : "Article", "name" : "اختلال اضطراب اجتماعی چیست و چگونه درمان می شود","headline" : "اختلال اضطراب اجتماعی چیست و چگونه درمان می شود", "url" : "https://jameesalamat.com/node/733","id" : "https://jameesalamat.com/node/733","image":[ "https://jameesalamat.com/sites/default/files/field/image/%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%84%20%D8%A7%D8%B6%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%A8%20%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C.jpg"], "author":"Jameesalamat.com - جامعه سلامت","description":" اختلال اضطراب اجتماعی، به عنوان یکی از اختلالات شایع در حوزه روانشناختی و روانپزشکی، بعد از افسردگی به شمار می رود. به همین جهت، درمان اضطراب اجتماعی برای غلبه بر آن، از درجه اهمیت بسیاری بالایی برخوردار می باشد. این اختلال، به عنوان نوعی از انواع فوبیا، اضطراب و ترس شدید و نامتعارفی را در وجود فرد ایجاد می سازد." , "articleBody" : " فهرست مطالب در صورتیکه به بخشی از محتوا نیاز یا علاقه دارید بر روی عنوان مربوطه در فهرست زیر کلیک نمایید تا به همان بخش منتقل شودید. اختلال اضطراب اجتماعی علائم اختلال اضطراب اجتماعی شیوع اختلال اضطراب اجتماعی عوامل اختلال اضطراب اجتماعی چگونگی تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی درمان اختلال اضطراب اجتماعی اختلال اضطراب اجتماعی اختلالی است که فرد ترس بیش از حد از موقعیت‌های اجتماعی دارد و سبب عدم سازگاری اجتماعی و افت شدید عملکردی او می شود. چرا که فرد هنگام تعامل با دیگران همواره با ترس و اضطراب شدیدی دست و پنجه نرم می کند. مانند بسیاری از مشکلات و اختلالات روانی این مورد نیز ریشه در گذشته و بطور مشخص کودکی افراد دارد. فردی که در کودکی و از ابتدا با اختلالاتی مانند ترس جدایی از مادر مواجه شود و والدین او برای حل این مشکل به یک روانشناس کودک خوب مراجعه نکرده باشند زمینه ابتلا با اختلالات بیشتری را در بزرگسالی دارد. فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از این می‌هراسد که "اشتباه نکند"، "بد به نظر نرسد"، و یا در مقابل دیگران "تحقیر و خجالت‌زده" نشود. این ترس ممکن است با نداشتن مهارت‌های اجتماعی یا تجربه در موقعیت‌های اجتماعی بدتر شود، بدین معنی که در افرادی که مهارت ارتباط اجتماعی کمتری دارند، یا در اجتماع کمتر ظاهر شده اند و از حضور دیگران مضطرب می‌شوند، ممکن است این ترس بیشتر تجربه شود. اضطراب می‌تواند در یک تعارض ایجاد شود. و باعث شود فرد متحمل شرایط خاص اجتماعی با ناراحتی شدید شود یا ممکن است از حضور در اجتماع پرهیز کند. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی اغلب از اضطراب “در آینده” رنج می‌برند، یعنی روزها و هفته‌ها نگران از رویداد اضطراب‌زا (مثل جلسه کاری، فعالیت و کار در حضور دیگران) باشند که هنوز زمان آن نرسیده است. فرد از این آگاه است که در بسیاری از موارد، ترس وی بی‌ مورد و غیرمنطقی است، اما نمی‌تواند آن را مهار کند. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از باورهای نادرست در باره موقعیت‌های اجتماعی و قضاوت منفی دیگران رنج می‌برند. اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند در فعالیت‌های اجتماعی و روابط فرد تاثیرگذار باشد و ممکن است ترس از یک وضعیت خاص، مانند صحبت کردن در میان جمع داشته باشند. موقعیت‌های دیگری که معمولا اضطراب را بیشتر می‌کنند عبارت اند از: خوردن  در مقابل دیگران  کار کردن در برابر دیگران مرکز توجه بودن  دوست‌یابی و یا رفتن به مهمانی‌ها سوال کردن یا دادن گزارش‌ در میان گروه های کاری صحبت کردن با تلفن اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است با اختلالات روانی دیگری از قبیل، اختلال ترس، اختلال وسواس جبری و افسردگی مرتبط باشد. در واقع، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ابتدا با شکایات مربوط به این اختلال (مشکلات جسمی) به پزشک مراجعه می‌کنند. به عبارت دیگر، ممکن است این افراد به خاطر تپش قلب، تعریق، اسهال، یا پرش عضلات نزد پزشک بروند.  علائم اختلال اضطراب اجتماعی  بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی احساس می‌کنند که چیزی «اشتباه» است یا «سر جایش نیست»، اما ممکن است احساس شان را به عنوان نشانه‌ ای از مریضی ندانند. اضطراب شدید در موقعیت‌های اجتماعی اجتناب از حضور در موقعیت‌های اجتماعی علائم جسمی اضطراب اجتماعی: دستپاچگی، تپش قلب، عرق کردن، لرزیدن، سرخ شدن صورت، گرفتگی عضلات، ناراحتی معده و اسهال.   کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است اضطراب شان را با گریه، چسبیدن به والدین، و بدخُلقی و بد مزاجی بیان کنند. شیوع اختلال اضطراب اجتماعی  اختلال اضطراب اجتماعی رایج‌ترین اختلال اضطراب، و سومین اختلال روانی بعد از افسردگی و وابستگی به الکل در ایالات متحده می‌باشد. تقریبا 19.2 میلیون آمریکایی مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی اند. این اختلال اغلب در دوران نوجوانی یا اوایل دوران بلوغ به وجود می‌آید، اما می‌تواند در هر زمانی از جمله در اوایل دوران کودکی نیز اتفاق افتد. این امر در زنان شایع‌تر از مردان است. عوامل اختلال اضطراب اجتماعی  علت شناخته ‌شده‌ ای دربارۀ اختلال اضطراب اجتماعی وجود ندارد، اما تحقیقات نشان می‌دهند که عوامل بیولوژیک، روانی و محیطی ممکن است در بروز آن نقش داشته باشند. عامل زیستی یا بیولوژیک ممکن است اختلال اضطراب اجتماعی مربوط به عدم تعادل سیروتونین که یک واسط عصبی در مغز است، باشد. واسط‌های عصبی حاوی پیام‌های خاصی هستند که به انتقال اطلاعات از یک سلول عصبی به سلول عصبی دیگر در مغز کمک می‌کند. اگر واسط عصبی تعادل نداشته باشد، پیام‌ها به درستی نمی‌توانند در مغز به گردش در آیند. این امر می‌تواند شیوه‌ای را که مغز به شرایط استرس‌زا واکنش نشان می‌دهد، شدت بخشیده و به اضطراب منجر کند. عامل روانی ممکن است اختلال اضطراب اجتماعی از یک تجربه تحقیرآمیز در یک حادثۀ اجتماعی در گذشته، ریشه گرفته باشد.  عامل محیطی ممکن است این اختلال در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از مشاهدۀ رفتار دیگران و یا مشاهدۀ این‌ که چه چیزی برای کسانی دیگر به عنوان پیامد رفتار شان (از جمله خندیدن و یا تمسخر کردن) اتفاق افتاده است ایجاد شود.  کودکانی که توسط والدین خود محافظت و بیش از حد حمایت می‌شوند ممکن است مهارت‌های اجتماعی که بخشی از رشد کودک می باشد را یاد نگیرند. چگونگی تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی  تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی توسط پزشک ارزیابی و با طرح سوالاتی در باره تاریخ مداوای فرد و آزمایش های جسمی آغاز خواهد کردد. اگرچه آزمایش‌هایی  برای تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی وجود ندارد، اما ممکن است پزشک معاینات گوناگونی را انجام دهد  تا مطمئن شود که امراض جسمی سبب به وجود آمدن نشانه‌های اضطراب نیستند. اگر هیچ نوع بیماری جسمی یافت نشد، فرد ممکن است به روانشناس یا پزشک اعصاب و روان (روانپزشک)، مراجعه کند. روانپزشکان و روانشناسان از مصاحبه‌های طراحی شده و ابزارهای سنجش برای ارزیابی فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی استفاده می‌کنند. پزشک تشخیص خود را از اختلال اضطراب اجتماعی در گزارش‌ها, شدت و مدت زمان علائم، از قبیل هر نوع مشکلی که در عملکرد این علائم ایجاد ‌شود، مبنا قرار می‌دهد. سپس اگر علائمی از اختلال اضطراب اجتماعی نمایان شد، پزشک آنرا مشخص می‌سازد. درمان اختلال اضطراب اجتماعی  موثرترین درمان که در حال حاضر برای اختلال اضطراب اجتماعی در دسترس است، درمان شناختی-رفتاری می باشد. ممکن است تجویز داروها نیز برای کمک به کاهش علائم اختلال اضطراب اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد، اما درمان شناختی-رفتاری موثرتر است.  معالجه شناختی-رفتاری:  هدف از درمان شناختی-رفتاری راهنمایی افکار فرد در یک موقعیت ذهنی است تا به شخص کمک ‌کند از شرایطی که زمانی باعث اضطراب وی بوده، اجتناب کند. این امر به افراد می‌آموزد تا به شرایطی که علائم اضطراب شان را سبب می‌شود واکنش یا عکس‌العمل متفاوتی داشته باشند.  این نوع درمان باید در یک محیط امن و آرام، مانند دفتر کار مشاور روانی یا درمانگر اجرا شود. این تمرین به شکل واقعی نیز انجام می شود و شخص به کمک درمانگر یا مشاور روانی به تدریج خود را با موقعیت اضطراب‌آور مواجه می‌کند. این نوع درمان  ممکن است باعث ترس فرد ‎‌شود و وضعیت ترسناک را در ذهن خود تصور ‌کند. مشاوره برای بهبود اعتماد به نفس و مهارت‌های اجتماعی، و همچنین تکنیک‌های آرامش مانند تنفس عمیق، نیز ممکن است به فرد پیش از حضور در اجتماع مفید باشد. استفاده از دارو نیز در مواردی نیاز است، اما راه حل دراز مدت و موثر در مشاوره و تمرین است. سخن آخر روان‌درمانی و مشاوره و توصیه‌های پزشک متخصص بی‌تردید کمک خواهد کرد. یافتن ریشه این اختلال اضطرابی نخستین و مهمترین گام در درمان آن است.   " ,"datePublished":"2020-05-15T18:52:52+04:30","dateModified":"2022-09-13T11:14:58+04:30","mainEntityOfPage":"Article", "publisher" : [{"@context" : "https://schema.org", "@type" : "Organization", "name" : "jameesalamat.com - جامعه سلامت", "url":"jameesalamat.com", "logo": { "@type": "ImageObject", "url": "jameesalamat.com/themes/custom/winter/logo.png", "width": "300px", "height": "83px" }}] }