طب سنتی
بر اساس تعاریف سازمان بهداشت جهانی، طب سنتی مجموعهای از دانستهها، مهارتها و اعمالی ست که بر پایه نظریهها، باورها و تجربههای بومی فرهنگهای مختلف بنا شده که خواه قابل شرح باشد یا نباشد که در بهداشت و نیز پیشگیری، تشخیص، بهبود و مداوای بیماریهای جسمی و ذهنی مورد استفاده قرار میگیرند. طب سنتی در بسیاری نقاط جهان وجود دارد که از جمله مشهورترین انواع آن میتوان به طب سنتی چین، گیاهدرمانی و طب اخلاطی (بکار برده شده در طب سنتی ایرانی - علم مزاجشناسی)، شمنباوری و آیورودا (بکار برده شده در طب سنتی هندی) اشاره کرد.
در دنیا ۷۵۰ هزار گونه گیاهان دارویی وجود دارد که ۱۰ درصد از این میزان خواص درمانی دارد. سازمان جهانی بهداشت طی ۳۰ سال گذشتهاستفاده از ظرفیت طب سنتی و مکمل را در کنار طب جدید در دستور کار خود قرار داده است، ریشه دار بودن در فرهنگ مردم، کل نگر بودن طب سنتی و سهولت دسترسی و ارزانتر بودن خدمات طب سنتی از دلایلی است که این سازمان در توسعه و ترویج طب سنتی مد نظر دارد.